Psy prewencji

 

Tytuł: Psy prewencji

Autor: Norbert Grzegorz Kościesza

Ilość stron: 208

„Psy prewencji” to 15 historii wziętych prosto z życia polskich policjantów. Przed czytelnikiem odkrywane są tajemnice służby. Pokazane jest, na czym tak naprawdę polega służba i wszelkie jej ciemne strony. Już od pierwszego rozdziału wiadomo, że nie będzie to wesoła historyjka o policjantach łapiących drobnych złodziejaszków. To pełna krwi, smutku, niesprawiedliwości i zła, książka podejmująca bardzo ciężkie tematy. Jak bardzo człowiek da się poniżać by dalej móc pomagać cywilom. Ile razy funkcjonariusz będzie świadkiem okropnych sytuacji, by albo uodpornić się lub dać się złamać. To historie, których prędko nie zapomnicie.
Jeden z niewielu razy, kiedy czytałam książkę z zaciśniętym gardłem. Byłam w szoku czytając tę książkę. Momentami byłam tak oszołomiona, że na chwile przerywałam lekturę. Brutalna, wulgarna i co najważniejsze prawdziwa. Jak sam autor podkreśla ta książka w 80% to prawda. I to czuć. Naprawdę mocna historia. Można się z niej dowiedzieć sporo o pracy policjantów oraz o ciemnych tajemnicach pracy w tym zawodzie. Książka jest warta przeczytania. Na pewno zostanie na długo w waszych głowach. To jest jedna z tych książek, które trzeba przeczytać. Aktualnie mamy takie czasy, jakie mamy. Ta historia przypomina nam, iż policjanci to również ludzie i na służbie robią to, co im każą przełożeni nie zawsze zgadzając się z rozkazami. Ja ją wam serdecznie polecam jednak weźcie sobie do serca ostrzeżenia, bo wiem, że dla wielu lektura może być traumatyczna. To z całą pewnością nie jest książka dla każdego. Jeżeli macie poniżej szesnastu lat, to lepiej poczekajcie trochę. Książka nie ucieknie a na pewno lepiej, jeśli poczekacie. Również nie nadaje się dla osób o słabych nerwach. Myślę, że nawet osoby mocne psychicznie mogą ją bardzo odczuć. Uważajcie jednak, bo to nie jest książka, której możecie się spodziewać. Bardzo ciężko jest dać ocenę takiej książce i najchętniej bym tego nie robiła, gdyż nie uważam by było to słuszne. Jednak na tym to polega, by oceniać książki. Jednak jest to bardzo ciężkie zadanie. Mam ocenić czy dobrze się przy niej bawiłam się otóż nie byłam zdruzgotana tym, co czytałam, ale właśnie o to chodziło w tej książce. Miała pokazać prawdę, która wręcz przeraża. Jak takie rzeczy mogą się dziać w „CYWILIZOWANYM” XXI wieku? 8/10 jednak jest to jedynie ocena poglądowa, bo naprawdę uważam, że niektórych książek po prostu nie powinno się oceniać tylko przeczytać i przemyśleć napisane tam słowa.